Wie ben ik?

Vanochtend heb ik een rete interessante documentaire gekeken (hier terug te zien). Een aantal twintigers werden hierbij gevolgd in hun dagelijks leven. De documentairemaker filmt hun angsten, dromen en ambities. Met name dit laatste woord staat centraal. De twintiger-van-nu ‘moet’ eigenlijk van alles en ik zie het overal. Vooral binnen de studentscene (nee klasgenoten, hier bedoel ik jullie niet mee!). 

De twintiger-van-nu moet met name succesvol zijn en innovatief. Je moet opvallen. Je Gezichtsboek-pagina moet één en al positiviteit zijn. Want positief zijn is cool. Negatieve levenservaringen zijn niet oké. Soms spreek ik binnen de studentscene andere studenten die proberen zo veel mogelijk het woord ‘probleem’ te vermijden. Heeft er dan niemand verdriet? Zieke familieleden? Een relatie die niet goed verloopt? Nee. Want de twintiger-van-nu probeert zichzelf continue overal optimaal te presenteren, alsof het leven een permanent sollicitatiegesprek is. Soms ontmoet ik studenten die niet meer zichzelf lijken te zijn. Ze weten zelf volgens mij niet goed meer wie ze zijn. En op het moment dat je dan sociale vraagstukken, privéproblemen of filosofie aankaart, is er altijd een antwoord paraat wat ik al honderden keren gehoord heb. ‘Succes moet je zelf maken. Daar ben je helemaal ZELF verantwoordelijk voor.’ Pech bestaat niet. Lukt het niet met je innovatieve idee? Dat is dan helemaal je eigen schuld.

Begrijp me niet verkeerd. Dit is geen verwijt. Ik ben ook zo’n twintiger. Ik heb bijvoorbeeld een blog, volgens één van de gevolgden in de documentaire ook een kenmerk van de-twintiger-van-nu. We vormen nu eenmaal een generatie en dan kun je al die kenmerken nooit helemaal ontwijken. Wat me wel verdrietig maakt, is dat de twintigers in de documentaire helemaal niet meer gelukkig zijn. Ze waren nogal doorgedraafd in het idee dat succes altijd zelf maakbaar is. Toen de pech kwam, waren ze er niet op voorbereid. En nu bleken ze last te hebben van paniekaanvallen en depressies. Laat het een wijze les zijn. Je hoeft niet de nieuwe Andy Warhol of Steve Jobs te worden, om ook een leuk mens te zijn.